Opis historyczny

Obecnie istniejący cmentarz parafialny powstał zapewne dopiero w latach 30. XIX wieku. 

Wcześniej, według powszechnego zwyczaju, dokonywano pochówków w zbiorowych grobach na cmentarzach przykościelnych. Zazwyczaj przepełnione cmentarze przykościelne zaczęły stwarzać w miastach, w których się znajdowały zagrożenie epidemiologiczne. W dobie Oświecenia wysunięto więc postulat usuwania ich poza obręb miasta. Pierwsze tego typu rozporządzenie uchwaliła działająca w okresie sejmu Czteroletniego komisja Boni Ordinis. Nie wszędzie postanowienia te były respektowane, wobec tego w 1797 cesarz austriacki rozciągnął swe wcześniejsze postanowienie w tym samym względzie na wszystkie ziemie polskie, jakie znalazły się w cesarstwie po III rozbiorze. W 1816 r. namiestnik Królestwa Kongresowego gen. J. Zajączek ponownie wydał rozporządzenie dotyczące usuwania cmentarzy poza obręb miast. 

Prawdopodobnie w myśl tego ostatniego rozporządzenia dokonano zakupu ziemi pod nowy cmentarz w Częstoborowicach. Kiedy dokładnie to nastąpiło nie wiadomo. Możemy jedynie przypuszczać, że nastąpiło to, jak wyżej wspomniano, w latach 30. XIX wieku. Do postawienia takiej hipotezy skłania fakt zamieszczenia krótkiej wzmian­ki przez K. Boniewskiego w swoim "Opisie diecezji lubelskiej" o istnieniu na cmentarzu pomnika A. Załęskiego wystawionego wg projektu inż. Macieja Bayera. Załęski zmarł w czerwcu 1832 r. W latach 30. Boniewski był dziekanem Dekanatu Krasnostawskiego, do którego należały Częstoborowice i często wizytował je, tak więc powyższe dane przemawiają za przyjęciem przedstawionej hipotezy. 

Nie znamy pierwotnej wielkości cmentarza. Wiadomo jedynie, że już w 1868 r. był zbyt mały. Wizytator stwierdził: "... przy kopaniu nowych grobów wydobywają się świeże zwłoki...”. Po 1868 r. a przed 1886 r. cmentarz został powiększony i liczył już 2 morgi powierzchni. Całość podzielona była aleją dzikich drzewek na cztery części, Ponad­to wokół muru również rosły drzewa. Cmentarz ogrodzony był murem o wys. 2 i 1/2 łokcia oraz 1 łokieć grubości. Do środka prowadziła sosnowa brama zamykana na kłódkę. W 1886 r. nie było jeszcze na cmentarzu żadnej kaplicy.

W 1923 r. dokupiono od włościan ziemię na nowy cmentarz. 14 kwietnia 1923 r. biskup lubel­ski M. Fulman poświęcił teren nowego cmentarza. Tuż przed rozpoczęciem II wojny światowej ogrodzono go murem z kamienia wapiennego.