Kościół parafialny pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła

Wzniesiony ok. 1696-1720 r., po pożarze w 1785 r. odbudowany  kosztem starosty zielenieckiego i Ks. S. Palmowskiego oraz powiększony przez przedłużenie nawy na wschodzie i dobudowanie zakrystii. Konsekrowany 1794 r., w latach 1879-95 dalsza rozbudowa: przedłużenie prezbiterium na zachodzie, wzniesienie skarbca i kruchty, z tegoż czasu wieżyczka na sygnaturkę. Restaurowany 1918 i 1946, późnobarokowy. Położony na wzniesieniu, wśród drzew, zwrócony prezbiterium na zachód. Murowany z kamienia, otynkowany, jednonawowy. Nawa prostokątna z kwadratową kruchtą od wschodu, w części zachodniej rozszerzona dwiema prostąkątnymi płytkimi kaplicami. Prezbiterium prostokątne, węższe i niższe, z zakrystią od południa i skarbcem od północy. W nawie strop, kaplice przesklepione kolebką, w prezbiterium sklepienie kolebkowo-krzyżowe, w zakrystii kolebkowe z lunetami. Wewnątrz nawa otwarta do kaplic arkadami, rozczłonkowana lizenami i płytkimi wnękami, w których przeprute okna. Otwór tęczowy zamknięty półkoliście, krucyfiks o charakterze barokowym. Chór muzyczny wsparty na trzech arkadach, pod nim od północy niewielka lokalność mieszcząca klatkę schodową. Z kruchty do nawy portal malowany poźnobarokowy (koniec XVIII w.), iluzjonistyczny z otworem wejściowym zamkniętym połkoliście. W zwieńczeniu kartusz malowany z literami XSP (Ks. Palmowski). Okna przeważnie zamknięte odcinkowo. Zewnątrz kościół opięty pilastrami, nawa ponadto o podziałach ramowych, gzyms wieńczący profilowany. Fasada wschodnia trójdzielna, zwieńczona szczytem poźnobarokowym z końca XVIII w., ze spływami wolutowymi i nowszymi sterczynami po bokach, ożywionym pilastrami i lizenami. W części środkowej wnęka zamknięta odcinkowo z malowidłem Św. Ap. Piotra i Pawła o charakterze barokowym. Dachy dwuspadowe z wieżyczką na sygnaturkę nad nawą, nad zakrystią i skarbcem pulpitowe, kryte blachą. W kościele znajdują się cztery ołtarze boczne o charakterze barokowym: przy tęczy po prawej z rzeźbą Chrystusa na krzyżu (zasłaniany obrazem Przemienienia Pańskiego z XIX w.), po lewej obraz Matki Bożej Różańcowej (mal. R. Kondradzka, 1938 r.). Po lewej stronie nawy znajduje się ołtarz z obrazem św. Mikołaja z XIX w., po prawej zaś św. Antoniego z XVIII w. zasłaniany obrazem św. Izydora z II poł. XIX w. Na chórze muzycznym 8-głosowe organy (zob. więcej). Kościół wpisany do rejestru zabytków.